Beskid Żywiecki 11.11.2007

"Babia Góra jesienną porą"

Pobudka była w miarę skuteczna i przed ósmą udało się wyruszyć z Zawoi. Rano nie padało i sprawnie dotarliśmy na Markowe Szczawiny. Tam, jak się spodziewaliśmy, jedynym czynnym obiektem była goprówka, pod którą ogrzewaliśmy się herbatą. Przed wyruszeniem wyżej uzupełniliśmy jeszcze nasze ubrania - był już wyraźnie odczuwalny mróz (termometr na ścianie goprówki pokazywał -4°C).

Droga na przełęcz była jeszcze jako tako przetarta, więc minęła bez większych problemów. Przed samą przełęczą uszczelniliśmy ubrania na ile tylko się dało - i słusznie, bo zaraz po wejściu na grzbiet dostaliśmy po twarzach śniegiem i ostrym powietrzem, które powodowało, że temperatura odczuwalna była zdecydowanie poniżej -10°C.

W miarę oddalania od przełęczy śnieg stawał się coraz głębszy - najpierw spod nóg wyłonił się czubek słupka granicznego, dalej odsłaniały się już tylko czubki kosodrzewiny (miejscami trzeba było jeszcze uważać, żeby się w nią nie zaplątać). Po dotarciu do miejsca, gdzie zawrócił nasz poprzednik, sytuacja się nieco skomplikowała - do wiatru doszło torowanie w śniegu powyżej kolan, z zaspami powyżej metra wysokości. Wtedy zapadła po raz pierwszy decyzja o odwrocie, na chwilę odroczona po zauważeniu fragmentu szlaku z wywianym śniegiem - na kamieniach było go tylko kilka centymetrów. Jednak coś za coś - trzeba było przejść ten odcinek kierując się po skosie ze względu na boczny wiatr. Po przejściu kilkudziesięciu metrów wywianie się skończyło i, idąc z przodu, zacząłem się zapadać powyżej kolan. Wtedy zapadła ostateczna decyzja o wycofie - droga na górę mogła trwać jeszcze dowolnie długo, a w tych warunkach jednak łatwo było się wychłodzić (np. w pewnym momencie zauważyłem, że zamarzły mi buty...). Zejście do Markowych Szczawin przebiegło znacznie szybciej od podejścia, chwilami będąc (mniej lub bardziej zamierzonym) zjazdem. Tam znowu ogrzaliśmy się herbatą i zaczęliśmy, już wolniej, schodzić do Zawoi. Po drodze zaczął padać śnieg i wiać wiatr - przez co nawet w lesie zrobiła się lekka zadymka. Na górze wtedy mogło więc być bardzo nieciekawie - decyzja o powrocie była słuszna. Do szczytu zabrakło jakieś 100, może 150 metrów (wysokości) - ale i tak próba ataku w takich warunkach była ciekawym doświadczeniem.

Po powrocie pozostało tylko posilić się i, spędzając resztę czasu przy piłkarzykach, poczekać na busa. Wracaliśmy w wesołej atmosferze, bez uczucia niedosytu.

Uwaga odnośnie zdjęć: na grzbiecie warunki okazały się nie najlepsze pod tym względem i nie podołał im mój światłomierz i doświadczenie, a także skaner - mimo późniejszej obróbki nie wyglądają zbyt dobrze.

	(129kB) Widok z Zawoi na Babią Górę (wierzchołek w chmurach) niedługo po wschodzie. Tu jeszcze wyglądała niewinnie...
	(83kB) Poranek przed schroniskiem PTT w Zawoi.
	(114kB) Powyżej Zawoi - jeden z nielicznych w czasie tej wycieczki widoków przejściowych, jesienno-zimowych: oprócz śniegu widać także podświetlone przez niedawno wzeszłe Słońce brązowe korony drzew.
	(102kB) Podejście na Markowe Szczawiny - na pewnym odcinku szlak zmienił przebieg, nowy został wyznakowany czerwonymi tyczkami.
	(77kB) Wyżej było już mniej przetarte i mieliśmy okazję potrenować zmiany przy torowaniu.
	(103kB) Zastany stan schroniska na Markowych Szczawinach: stare rozebrane, nowe jak na załączonym obrazku; ze względu na warunki poczeka do wiosny... Czynna tylko pobliska goprówka z kilkunastoma miejscami noclegowymi i barem o skromnym asortymencie - niezameldowanych obsługującym przez drzwi.
	(120kB) Leśny krajobraz po drodze na Przełęcz Brona. Jak widać, jesień w pełni.
	(65kB) Nasza grupa podchodząca na Bronę; otoczenie coraz bardziej bajkowe.
	(49kB) Pod samą przełęczą - początki przygotowań do spodziewanego starcia z wiatrem.
	(58kB) Roślinność o wyglądzie stosownym do panujących warunków.
	(28kB) Na przełęczy Brona - pierwsze zderzenie z ostrym wiatrem, wzbijającym tumany śniegu. Na grzbiecie wszystkie pionowe obiekty (drogowskaz, tyczki wyznaczające szlak, nieliczne drzewa) były obrośnięte pokaźną ilością szadzi.
	(50kB) Początek podejścia na Babią Górę - grupa niczym na zimowej wyprawie. Oblepione drzewa wyglądały na jedną wielką bryłę o bardzo chropowatym kształcie.
	(34kB) Ciąg dalszy podejścia, już przez kosówkę (której tylko wierzchołki wystawały spod śniegu - albo nawet odsłaniały się dopiero przy torowaniu). Na chwilę Słońcu udało się przebić przez chmury. Tu wyraźnie widać, jak dużo szadzi narosło na zwykłej tyczce.
	(40kB) Wiatr na chwilę rozwiał chmury - najpierw odsłonił się widok na północ, z Zawoją i Mosornym Groniem.
	(36kB) Były też chwile z mniejszą widocznością... Jednak "dobrze, że nie wiało... za mocno". Choć niektórzy już zaczynali miewać "odloty".
	(40kB) Jeszcze jeden widok na północ - Mosorny Groń przesłonięty tumanami śniegu, na horyzoncie wyraźna zorza.
	(36kB) Jako drugi odsłonił się widok na zachód, na Romankę; po lewej w chmurach (nie)widoczne Pilsko.
	(28kB) Chwilę po odroczeniu decyzji o odwrocie doczekaliśmy się nagrody - zaczął się odsłaniać widok na północ: na Tatry w górze i Jezioro Orawskie w dole.
	(26kB) Pożegnalne spojrzenie w stronę Tatr po drugiej, ostatecznej decyzji o wycofie.
	(31kB) Zejście w kierunku Brony - tym razem odsłoniła się Cyl (Mała Babia Góra, z lewej).
	(30kB) Widok znad Brony na północ - znowu z zorzą na horyzoncie.
	(53kB) Początek zejścia z przełęczy.
	(91kB) Drzewa na przełęczy z zorzą w tle.
	(49kB) Jeszcze raz drogowskaz na Przełęczy Brona.
	(49kB) Nasza grupa schodząca do Zawoi - poniżej Markowych Szczawin zaczął padać śnieg, do niego dołączył wiatr i nawet w lesie zrobiła się lekka zadymka.
	(58kB) Grupa pod koniec jesiennej wycieczki - chwila na wymianę wrażeń z góry.

Dzień 1. | Powrót